Heaven.

Etong si little boy, addict ngayon sa kung fu panda.

Natanong nya ako kung san daw nagpunta si master Oogway ni master shifu. (Sumalangit kasi si master Oogway). So syempre sagot ko sa heaven. Bakit daw nagpunta sa heaven. Sabi ko kasi matanda na sya e.

Little boy : E bakit ikaw mommy di ka pa napunta sa heaven, e matanda ka na?

Nakuuuuu! Pasalamat etong batang to at nasa australia na kame at bawal na manakit ng bata dito kundi me kutos, batok at kotong to sa kin e.

Syempre as a nanay, kailangan me paliwanag ka di ba. So kahit gusto ko sya dagukan, pinaliwanag ko na hindi pa ko ganun katanda at need ko pa sya alagaan bago ko pumunta sa heaven. Aantayin ko muna syang mag-asawa at magka-anak bago ko sumalangit rin.

Eto ngayon, biglang out of the blue "Mommy! ayaw ko na mag bday. Pag nag bday ako sisirain ko ang cake ko." So sabi ko, e di wag ka mag bday. Wala ka na rin gift! (E kahapon lang looking forward sya sa birthday nya dahil me gusto syang airplane at sabi ng tatay nya sa bday nya makukuha kung goodboy sya till pag dating ng bday nya.) So,nagtaka ko bakit. Ask ko sya kung bakit.At dinurog na naman nya ang puso ko sa sagot nya.

Little boy : E kasi pag nagbday ako, lalaki na ako. Magaasawa na ako. Pupunta ka na sa heaven. Ayaw ko pumunta ka sa heaven. Gusto ko dito ka lang. Ayaw ko na mag bday. Ayaw ko na mag blow ng cake. Sisirain ko na un. Ayaw ko na mag-asawa mommy. Dito ka na lang.Alagaan mo lang ako. Wag ka pupunta sa heaven.

Awwwwwww.... taba taba ng puso ni mommy! pag ganito naman ang maririnig mo parang ang sarap lagi maging ina.

Kaya lang me kasunod na naman syang punch lin...

Eh mommy, pag bad boy ba ako pupunta ako sa underground? (nuninuninu...san naman nagaling si underground?)

Mt. Buller

Home Sweet Home

Yey! Me house na kame. After 2 weeks of house hunting, tinangap na ren ang aming offer na mag rent.

Ang hirap dito, mas madali pa mag hanap ng work kesa maghanap ng bahay. Sa SG, weekend lang kame naghahanap ng house nakakita kame agad. Dito 2 weeks na araw araw (2 to 3 in a day), ngayon lang kame na-approve.

Kung ano ano kasi requirements. Dapat 100 points. (50 = passport, 50 = Lisensya, 20 = bank account, etc etc) E wala ako lisensya, ayun tapos agad! Hinahanapan pa kame ng tenancy history (e pano nga magka history, kadarating lang! kuleeeet)

Third choice namin to, pero okay na rin. Kasi ang dasal ko naman e ibigay samin hindi ang gusto kong bahay kundi yung house na magiging safe kame. So, I am happy with it. =)

And okay naman ang kitchen, kaya happy na talaga ako.



Thank God at unti unti na kaming naayos dito sa aming kinalalagyan ngayon. =)

Love pa rin kita mommy.

isang araw na kame ay nagbabaybay sa kahabaan ng kung saan patungo sa pag view ng bahay.

bigla ko napansin na ang laki na ni little boy. hindi na sya little. big boy na sya. nalungkot ako.

sabi ko sa kanya, "nakong, ang laki mo na. malapit ka na magka gelprend. pag nagka gelprend ka, iiyak ako."

little boy : bakit ka iiyak mommy?

mommy : kasi iba na ang love mo. love mo na ung gelprend mo.

little boy : wag ka na iyak mommy. kahit me gelprend na ako, lo-love pa rin kita. ish-share ko pa rin sayo ang birthday cake ko.

(awww...lalo ata ako naiyak sa sagot nya. pero natawa ako sa cake. how thoughtful, how goldilocks! :P)

Family oriented nga!

Dumating na ang tawag para sa aking chekond interview. Hindi ko na dapat aatendan kasi nga me work na si mahal. So sabi ko, tignan ko pa kasi wala alaga sa bata at di ko alam kung san sila iiwan dahil di ko alam kung meron ba ditong one day care lang. Sagot sa akin, dalhin ko daw ang anak ko sa reception. (So syempre sabi ko I can't bring them to the reception kasi 8mo lang ung isa di ba.) Mas matindi sagot nila, "bring a friend." Ahehehe. Para kong nasa who wants to be a millionaire, meron lifeline. :p

So, esep esep dahil sino naman friend ang bibitbitin ko syempre lahat sila me work. Sabi sakin, para daw di ako mag-alala sa mga anak ko sa park nila ko iinterviewhin. (Naalala ko tuloy yung first job ko sa SG na kung saan ininterview naman ako ng IT director sa foodcourt. Wag nyo na itanong kung bakit ganyan mga interview ko at hindi ko rin po alam. hehe. And yes, IT director din ang mag interview sa akin sa park. :p)

Naisip ko, ng sinabi nila na family oriented ang oz e hindi sila nagbibiro. Biro mo job interview, kasama buong pamilya. hehehe. (Shhhhh... nung interview ni mahal kasama rin kame lahat. Pero, di naman sinabi sa kanya na bring a wife. ahehehe. Nagkataon lang na galing kame ng mall dahil me inasikaso kame sa bangko e natakot ako umuwi mag isa baka mawala ako e kasama ko ung dalawang bata so sumama na kame.)

Oh well, good luck to me. Pag di ko masagot ang tanong sa akin, tutal IT rin kasama ko sabihin ko, sya na lang sumagot para sa akin at ako na tingin sa mga bata. Para na rin di masayang ang aking "bring-a-friend". ehehehe.

my first interview.

nag-try ako mag-apply. me tumawag naman. interview ko nung tuesday last week.

ang tanong, "how do you handle stress?" bago pa man ako sumagot, nakita ng galing ako ng sg. pagkakita nya, since galing daw ako dun, sabi nya kakayanin ko daw ang stress sa kanila. di ako nakapag-pigil. sagot ko, yan ang rason kung bakit ako umalis ng sg, dahil sa stress.

(di naman daw sila stressful company, busy lang. sagot ko, "Well, busy is good." nagsusumigaw ang loob ko ng plastiiiccccccc! wehehehe )

eto naman asawa ko, sabi sinusundan daw talaga ako ng stress. baka daw un ang destiny ko, i might as well embrace it daw. naman, naman! sa sg okay lang na ma stress sa work at pag uwi mo relax relax na lang at andyan si ate. e kung stress na sa work at stress pa sa bahay, sosme baka naman mag suicide na ko nyan.

tapos tinanong ako, kung me tanong pa daw ba ako? so tanong ko, kung sakali palarin ako kelan nila ko kailangan?(kapal ko. hehe) sabi nila, immediately. (eto mas makapal na sagot, ehehehe) "i can't start immediately. i need at least 2 weeks to settle my place and my sons." nyahahaha... di pa nga tangap demanding na. toink!!!!

well, muka naman nacutan sila sakin dahil me 2nd interview ako next week. (feeling ko lang nacutan sila sa akin kasi imposible namang na impress sila dahil praning praning sagot ko sa kanila, hehe)

kung matangap, oks lang. kung hindi oks rin lang. di ko pa rin kasi alam kung magwo-work ba ako o hindi pa.

house hunting, etc...

dahil nakakuha na ng work si mahal, hanap naman nakame ng bahay na mauupahan.

nakakainis mag house hunting dito. bukod sa ang lalayo na nila sa isa't isa, sabay sabay pa ang oras ng viewing. kaya the most na siguro maka view ng 2 in a day. kaka-windang. hindi tulad sa sg, sa isang araw kaya ko mag view at mag-confirm ng uupahan. tapos dito pa, pag naghanap ng bahay kasama buong pamilya. kasi nga alang yaya. kaya doble pasakit pa, dahil kahit saksakan ng lamig kasama pa mga bata.

times like this, i miss sg...a lot. =(

tapos kanina galing kame sa doctor dahil me sakit si little boy. lekat, wala ngang babayaran sa doctor dahil covered ng medicare, ang lupit naman ng mahal ng gamot. para ka na rin nagbayad sa doctor. hayyyyy...

nuninuninu....napapa-isip tuloy ako kung tama ba ang desisyon namin na pumunta dito.

si mahal, happy na sya kasi me work na sya.
si little boy, mukha naman happy sya.
si bebe boy, well happy sya as long as naka-dikit pisngi nya sa akin.
ako... ewan ko. sa ngayon, nahihirapan ako.

pero kung happy silang tatlo, as a dakilang nanay at ulirang may-bahay, dapat happy na rin ako. ang problema, hindi ako dakila at hindi ako uliran. :p

well, in time sana maging happy rin ako.

Biko in Melbourne

haaayyyy.... sa dinami dami ng pagkain dito sa melbourne kung bakit naman biko ang hanap ng aking si little boy.

bakit naman kasi sa dinami dami ng chichirya e sa biko, kakanin at suman adik tong anak ko.

so eto na, naghanap na nga ng biko. sabi ko wala kame pangawa ng biko. sagot nya, "sa supermarket mommy, meron." so to supermarket we go.

at bakit rin naman sa dinami dami ng rice dito (calrose rice, long grain rice, etc etc rice) bakit walang glutinous rice?????

ngayon umaga, narinig ko ata ang "mommy, biko please....) ng 100x....(with uhaaaa! waaaah! uhaaaa! ni bunso in between)

so pano na gumawa ng biko in melbourne, kumuha ng isang gatang na bigas, pakuluan sa tubig, gata at asukal na pula sa kawali hangang sya ay mag-mukang biko. (bakit sa kawali? kasi tinatamad ako maghugas ng kaserola!)

ang ending... "ang sarap ng biko mo mommy."

-from the adventures of simply curacha. ang babaing walang pahinga-

:p

from the little red dot to the land down under.

good day mate, greetings from the land down under!

actually, delayed greetings kasi nung sabado pa kame andito. masyado lang kame busy kaya ngayon lang ako nakapag-blog. dami kasi dapat asikasuhin. tax number, medicare, driver's license, bank account, etc etc... hay kakapagod. na miss ko bigla ang singapore, kasi sa singapore halos lahat online transactions na. chaka pag napagod taxi na and kahit di taxi we are just 5 mrt stations away from the city.

so kumusta naman ako? mabuti naman. buhay pa. ewan ko lang sa mga susunod na araw.
okay pa ako ngayon kasi nakikitira pa kame pansamantagal sa sis-in-law ko, so kung kailangan ko ng taga hawak ke bebe, or taga tingin ke little boy e meron pang gagawa nun. kumustahin nyo ulit ako pag lumipat na kame ng tirahan. hehehe.

kumpara sa pinas, i can say better dito. pero compared to sg, para akong na time warp at bumalik ng mga 10 to 15 years ago. or baka hindi lang. ibang iba ang sistema sa sg. bus at train na lang walang sinabi. na miss ko tuloy ang abadi-abadi-abadi na announcement sa sg. sa sg, nakakagala ako ng ako lang mag-isa. nagagawa ko umuwi ng alas onse or later ng walang kakaba kaba. dito hindi ko magagawa yun. skeri sa labas. lalo na pag abot ng dilim. dito nung galing kame sa city ng past 9pm, grupo pa kame e takot kame lahat. pano mga sanggano na lang ata ang nasa kalye.

pero, so far mukang okay pa rin naman desisyon namin. little boy is enjoying it here. dahil nga bawal daw mamalo dito, ang panakot ko sa kanya ide-deport ko sya papunta ng sg pag hindi behave. nagwo-work naman. hehehe. si bunso, mas gusto rin ata dito. parang mantika, malamigan lang tulog agad.

as for the household chores, well... it never ends. ngayon ko lalo na appreciate si ate anita (ang aming wonder yaya sa sg). ang hirap pala ng ginagawa nya. gusto ko tuloy bumalik ng sg para i-embrace sya ng mahigpit na mahigpit. namiss ko sya at mami-miss ko sya ng husto. (pati si mahal, miss na miss sya! same reason kaya kame, nyahahahaha)

it's different here. but life must go on... and it will for me. for us. =)