NI HAO MA

Greetings from China!

After 2 years, balik business trip na naman ako... di na ko naka-angal...ika nga ng mga gaporean, fly fly must try lah!

kainis lang ang flight ko dahil ang aga aga.pero oks na ren at least wala kaming iyakan ni bokal-joe... tulog pa kasi sya ng umalis ako.

nag pa-alarm ako sa fon ko ng 5am.nag alarm, bumangon ako, naligo, nagbihis at ginising si hubby. nagtataka naman sya atbakit daw ang aga ko sya ginising.pag tingin ko sa wall clock, 430....anong nangyari? pag check ko ng fon ko, nyah!di pala alarm un, nagpa miss call pala nanay ko.aiyoh!!! pero oks na ren at maaga kami ni hubby sa airport.nakapag kape bean pa tuloy kame. WOW! breakfast at 6am...on a normal weekday kasi, masama pa loob namen na mag breakfast ng 8am. ang hirap kasi gumising.

5hours flight. siguro naturete na saken ang langit.dahil maya't maya ako nagdadasal ng "please, bring me back home safely to my family." kaya kahit uma-ambon ambon ng umalisako e, biglang sumikat ang araw ng nasa taas na kame.

pagdating dito, tama bang idirecho kame sa opisina.linsyak! di ako prepared.kala ko pa naman e makakatulog ako uli.ayun, ngarag ngarag pa ko sa pakikipag meeting sa kanila. wala akonaisagot kundi, i'll check it tomorrow...

dinner time... chika chika...
me to chinese opismate: do you live around the area?
chinese opismate to me: no, she just went out to call somebody...
duh???

ok, me shut up. just eat, eat, eat... (mahirap pala mag enjoy ng masarap na food pag iniisip ang asawa at anak.at lalong mas mahirap kumain pag di kayonagkakaintindihan ng kausap mo. insert puzzled look here!)

pagbalik ko ng hotel, log in agad sa yahoo... buti na lang uso na webcam ngayon.kaya lang parang lalo ko na miss si little boy ng makita ko sa cam. =(
me to hubby: na-miss ba ko ni little boy?
hubby to me: hindi naman... oks pa sya...
eeeennnk! wrong answer!kainis talaga tong asawa ko...di man lang iparamdam na importante ako! HMP!pero buti na ren un at least nabawasan lungkot ko.

one day down, 4 days to go...