dahil nakakuha na ng work si mahal, hanap naman nakame ng bahay na mauupahan.
nakakainis mag house hunting dito. bukod sa ang lalayo na nila sa isa't isa, sabay sabay pa ang oras ng viewing. kaya the most na siguro maka view ng 2 in a day. kaka-windang. hindi tulad sa sg, sa isang araw kaya ko mag view at mag-confirm ng uupahan. tapos dito pa, pag naghanap ng bahay kasama buong pamilya. kasi nga alang yaya. kaya doble pasakit pa, dahil kahit saksakan ng lamig kasama pa mga bata.
times like this, i miss sg...a lot. =(
tapos kanina galing kame sa doctor dahil me sakit si little boy. lekat, wala ngang babayaran sa doctor dahil covered ng medicare, ang lupit naman ng mahal ng gamot. para ka na rin nagbayad sa doctor. hayyyyy...
nuninuninu....napapa-isip tuloy ako kung tama ba ang desisyon namin na pumunta dito.
si mahal, happy na sya kasi me work na sya.
si little boy, mukha naman happy sya.
si bebe boy, well happy sya as long as naka-dikit pisngi nya sa akin.
ako... ewan ko. sa ngayon, nahihirapan ako.
pero kung happy silang tatlo, as a dakilang nanay at ulirang may-bahay, dapat happy na rin ako. ang problema, hindi ako dakila at hindi ako uliran. :p
well, in time sana maging happy rin ako.
1 comment:
Yung iba ko po prens ganyan din nafeel pero ngayon naka-adjust na sila :-) take care!
Post a Comment