the wooden bowl

do you know the story of the wooden bowl?
kung hindi, eto un story.

So eto na ngayon ang aking iho ay aking dinidisiplina. Gusto nya bumili ng laruan. E nakabili na sya ng food. So ang rule namin, one at a time. Kung food, food lang. Kung toy, toy lang. Basta isa lang. Dahil hindi naman namin pwede bilhin lahat. (Food is ung mga chichirya or candies nya. Hindi naman food na pang meal. Baka isipin nyo sama kong ina pag me toy wala ng pagkain. hehe)

So sabi ko, isa lang. Hindi na pwede. Sabi nya... Ok. Kala ko end of discussion. Bigla na lang naglitanya. At eto ang litanya nya....

"Mommy, paglaki ko hindi rin kita ibibili ng gusto mo. No more scrapbook. No more cooking. No more grocery. Hindi kita ibibili ng madami. One at a time only! Pag nag office ako ganun ha. One at time lang ha! Wag ka bibili ng marami, alam mo un mommy? One at a time. Hindi na pwede marami. Ganun ren gagawin ko sayo. One at a time."

Suskolord! Gusto ko pisilin ang ilong ng di na makahinga! Lentek, 4yo pa lang eto dinidisiplina na ako. Pano pa nga pag nag 40 eto! Pahirapan na naman tuloy kame sa paliwanagan kung bakit one at a time lang. Bakit daw ako pag naggrocery e marami. Bakit daw me rice, me chicken, me coffee. Dapat daw ako rin one at a time. Sabi ko kasi ung mga things na un kailangan namin sa bahay. Un din daw toy nya e kailangan nya para maging happy sya. Sabi ko, ung pera namin enough lang para sa isang toy. Sya rin daw pag nag work na enough lang para sa isang gamit ni mommy. "Mommy, I will buy you one scrapbook only. ONE ONLY! Ok? understand mommy?" Ako pa ang di makaintindi.

Kaya etong bunso ko hindi ko na minamadali magsalita e. At pag dalawa na silang ganyan nakuuuuu! Mapag-uuntog ko na talaga.