Ang aking little boy.

Parang matino at ang bait ano? :p

Donuts anyone?

Ang aking TL ngayon( Team lead not true love.) ay may franchise na isang donut shop.
Tawagin na lang natin ang shop nya na DK. Hindi ko type ang donut ng DK. Unlike krispy kreme na kaya ko umubos ng isang box of six sa isang upuan, ung donut ng DK hirap na hirap ako ubusin ang isa. Napapabili lang ako ng donut sa DK pag nagbe-baby chino si little boy doon.

Eto ngayon... Kami ay night shift. Etong aking TL, dahil sa late sya nanunuhol ng donut. (Na tira tira sa shop siguro nya. hehe) Inalok ako. At ang shongang ako ang sagot ko ay. "No, thanks. I don't like donuts." TOINK!!! pwede namang "No, thanks!" na lang. Bakit me kasama pang I dont like donuts. Pano na ko magba-baon ng krispy kreme nito pag morning shift ako? PAborito ko pa naman un i-breakfast with my cuppa coffee. Hay, Syonga syonga talagaaaa!

my bebe boy.

napansin ko lang puro si little boy ang laman ng blog ko. bihira ako magkwento kay baby boy.

well, di ko alam kung dapat pa bang baby boy ang tawag ko sa kanya. unti unti na rin syang nagiging bata. unti unti na sya nag-aamoy pawis. at unti unti na ring kumukulit.

nung isang beses na nagppretend karate kame ni little boy, aba bigla na lang winagayway rin ang mga kamay nya(parang karate moves) at biglang nagpose na naka-karate. aba! aba! at nakikisali na.

ahuhuhu... wala na talaga akong baby. mamaya dalawa na silang nangangatwiran sa akin. e mukang strong personality rin at maipilit rin ang gusto. (pero mananalo ba naman sya sa nanay? e isa pa rin ang nanay na maipilit. mwehehhee)

eto na naman ako sa aking mixed emotions. masaya kasi nakapag-palaki na ulit ako ng baby. malungkot, kasi lumalaki na nga sya.

miss ko na ang mga babies ko. =(

knock on wood

may tanong ako sa mga mommies na readers ng aking blog.

if (knock on wood) me mangyari sa inyo ng husband mo (as in mangyari = dead),
kanino nyo iiwan ang mga chikitings nyo?

do you have a written will for that?

and ano ang deciding factor nyo kung kanino iiwan ang bata or mga bata?

pano kung magka-iba kayo ng gusto ni mister? how will you decide?

wala lang naman. just asking.

tinanong kasi kame ng insurance agent about this at ang hirap pala sagutin.
ni ayaw ko isipin!

My Little Boy's Alyana.

More on our heaven issue (lekat, di na natapos tong heaven issue na to! hirap na hirap na ako mag explain ha!)...

Ask ni little boy sino na daw mag-aalaga sa kanya pag nagpunta na ko sa heaven.
Sabi ko matagal na matagal pa un. Pag malaking malaki na sya. Sabi ko pag malaki na sya, magkakaron na sya ng asawa. At pag wala na si mommy, un na mag-aalaga sa kanya.

Aba, biglang lumiwanag ang mukha.. Sabay sabing, "Si Alyana mommy ang magiging asawa ko? Sya na mag-aaalaga sa akin?)

Ahuhuhu! little binata na ata ang aking little boy. Meron ng ibang babae sa buhay nya bukod ke mommy! Waaaahhhh!

(Si alyana ay ang kanyang blue-eyed blond na kalaro sa playground.)

I will always be in your heart...

Dahil sa aming heaven conversation, ayaw na nga mag birthday ni kuya at ayaw nya mag grow old.

So syempre, kailangan ko sya kausapin di ba. At ire-assure na everything will be okay kahit na physically ay wala na ako dito. Sabi ko sa kanya, pag nag grow old na sya at pupunta na ko sa heaven, wag sya malulungkot. Kasi, i will always be in his heart. Dahil tumahimik na sya, kala ko okay na sya.

Maya maya...


Little boy : Mommy, talaga bang lagi ka nasa heart ko pag pumunta ka na sa heaven?
Simplymuah : Yes, nakong. Always. (Teary eyed pa ang dramatistang nanay.)
Little boy : Ayoko nun mommy. Wag ka pupunta sa heart ko.
Simplymuah : Bakit?

Little boy : Kasi maraming ugat ugat at dugo dugo ang heart e. Ayaw kita dun. Yuck un e!

Aiyoh! Pano na? Hindi ko na alam pano mag explain!!!

A series of unfortunate events!

How was my first day...it was a very very very long daaaaay!

Kung kelan ako mag-start pumasok sa office, saka naman nilagnat itong si bebe boy.
So alas kwatro, (ng nov 6) gising na ako kasi nga nilalagnat sya. Pasok sa opis. Dalawang oras na byahe, one way. Yun pa lang ang haba na. Simula pa lang yan.

Pag uwi mataas pa rin lagnat ni bebe boy. So dinala namin sa clinic. Dun pa lang antay na ng 2 hours. Ng makita si bebe boy, pinadala sa ospital at muka na daw dehydrated. At di daw nya sure kung ang lagnat ay dahil sa ear infection or dahil sa ubo. So, to the hosp we go. After 3 hours of waiting sa emergency room, hindi pa rin kame nakikita ng doctor! Nagsimula ng gumaling si bebe boy. Sabi nga ni mahal, time heal all wounds...ginamot na daw ng panahon ang mga me sakit dun. So after 3 hours, decide na lang ako na umuwi na kasi nga mag ala una na!

Eto ngayon, kanina umaga since nilalagnat pa rin si bebe boy nag dalawang isip na ko pumasok. E kaso sabi ni father dear, muka naman daw ok na si bebe boy kasi mas masigla na kesa kahapon chaka nga 2nd day ko pa lang e baka naman sa ika 3rd day ko wala na ako trabaho. So off I go to work.

And the saga begins.

Dapat alis kame before 7 para makarating sa city ng 8am, para umabot ako sa office ko ng 9.(Nasabay kasi ako ke mahal hangang city, then from there train and bus ako. Mag-asawa na kasi, kaya halfway na lang ang hatid. HMP!) Nakaalis kame past 7 na. Fortunately,alang traffic. So by 730 asa city na kame. Yahoooo! So early.

Heto ngayon, pagbili ko ng train ticket, me babaeng nagrereklamo sa counter. Oh looooord! ang tagal nila mag diskusyon. Paulit ulit, paikot ikot lang naman sila.
Tanong ng babae kung kelan nya pd makuha refund, sagot ng officer weekdays 9-6pm. E nag-oofice daw sya, so kelan daw nya pd makuha. Weekdays 9-6pm. E 9-6 rin daw pasok nya, so kelan nya makukuha. Weekdays 9-6pm. Arrrggg! Gusto ko sumingit, hello ako rin 9-6, pd pabili muna ng tiket!

Finally, nagkasundo sila so nakabili na ko ng tiket. Ung train ko, departing in 7min. Okay, so far on sched. Sakay ng train. After 3 stations, sa interchange, ewan ko kung bakit (baka di ko narinig) lekat nag iba ng destination!!! Tama ba naman un. So baba na naman ako, buti na lang interchange pa rin ung next stop. Dun sa board nila puro arriving in 3 or 5min ung train ko, pero bigla magteterminate sa next stop. Tapos after waiting for 15min dun, bigla nag announce dapat daw bumalik ako dun sa previous station ko to take the train na pupunta dun sa office ko. So balik na naman ako. (Sa kalagitnaan ng pag-iintay na to, nalaman ko na tumapon na pala ang kape ko sa bag ko. At natapunan ang mga scrap mags ko sa bag ko. At syempre dahil napaka swerte ko sa araw na to, ung bago pa ang nabasa at hindi ang luma. Oh di ba ang saya talaga!)

Eto na, nakasakay na ng train. 8:25 at bus stop. Okay! abot pa sa 9am. PUTTTEEEEK! tama ba na mamiss ko ang aking bus stop. At dahil bago ako sa lugar, di ko pa agad napansin na lumampas na ako. At ng mapansin ko na lampas na ako, e nd ko na alam kung nasang lupalop ako ng mundo. So, dun na ko sa interchange ulit napababa. So antay na naman ng bus pabalik.

So finally, nakarating na ako sa kanto ng office ko. E mga 400m pa na lakad, tama bang biglang umambon. Susmio, kada step ko nagdadasal ako, "lord please, don't let it rain. onti na lang, i am almost there."

So, buti naman ambon lang. Pero hagas na hagas na ako. Sukat ba naman tatlong oras na ang byahe ko, kung galing ako ng manila e aba 2 hours na lang nasa baguio na ako!

Eto pinaka the best of the rest, pagdating ko sa office, ahuhuhu! kuhanan ng ID pic! waaaaaaahhh!

Oh well, souvenir na lang ng aking one fine day. A sweet reminder of my not so lucky day.

**In fairness, maganda pa rin kuha ko sa ID. (mwahaha, magbuhat ba ng sariling bangko.**

The End.

first day at work

pers day ko bukas sa work.
para akong beer-gin! kinakabahan ako. ehehehe.

goodluck to me. at goodluck sa driver ko.
mahaba haba ang byahe nya. :p