A series of unfortunate events!

How was my first day...it was a very very very long daaaaay!

Kung kelan ako mag-start pumasok sa office, saka naman nilagnat itong si bebe boy.
So alas kwatro, (ng nov 6) gising na ako kasi nga nilalagnat sya. Pasok sa opis. Dalawang oras na byahe, one way. Yun pa lang ang haba na. Simula pa lang yan.

Pag uwi mataas pa rin lagnat ni bebe boy. So dinala namin sa clinic. Dun pa lang antay na ng 2 hours. Ng makita si bebe boy, pinadala sa ospital at muka na daw dehydrated. At di daw nya sure kung ang lagnat ay dahil sa ear infection or dahil sa ubo. So, to the hosp we go. After 3 hours of waiting sa emergency room, hindi pa rin kame nakikita ng doctor! Nagsimula ng gumaling si bebe boy. Sabi nga ni mahal, time heal all wounds...ginamot na daw ng panahon ang mga me sakit dun. So after 3 hours, decide na lang ako na umuwi na kasi nga mag ala una na!

Eto ngayon, kanina umaga since nilalagnat pa rin si bebe boy nag dalawang isip na ko pumasok. E kaso sabi ni father dear, muka naman daw ok na si bebe boy kasi mas masigla na kesa kahapon chaka nga 2nd day ko pa lang e baka naman sa ika 3rd day ko wala na ako trabaho. So off I go to work.

And the saga begins.

Dapat alis kame before 7 para makarating sa city ng 8am, para umabot ako sa office ko ng 9.(Nasabay kasi ako ke mahal hangang city, then from there train and bus ako. Mag-asawa na kasi, kaya halfway na lang ang hatid. HMP!) Nakaalis kame past 7 na. Fortunately,alang traffic. So by 730 asa city na kame. Yahoooo! So early.

Heto ngayon, pagbili ko ng train ticket, me babaeng nagrereklamo sa counter. Oh looooord! ang tagal nila mag diskusyon. Paulit ulit, paikot ikot lang naman sila.
Tanong ng babae kung kelan nya pd makuha refund, sagot ng officer weekdays 9-6pm. E nag-oofice daw sya, so kelan daw nya pd makuha. Weekdays 9-6pm. E 9-6 rin daw pasok nya, so kelan nya makukuha. Weekdays 9-6pm. Arrrggg! Gusto ko sumingit, hello ako rin 9-6, pd pabili muna ng tiket!

Finally, nagkasundo sila so nakabili na ko ng tiket. Ung train ko, departing in 7min. Okay, so far on sched. Sakay ng train. After 3 stations, sa interchange, ewan ko kung bakit (baka di ko narinig) lekat nag iba ng destination!!! Tama ba naman un. So baba na naman ako, buti na lang interchange pa rin ung next stop. Dun sa board nila puro arriving in 3 or 5min ung train ko, pero bigla magteterminate sa next stop. Tapos after waiting for 15min dun, bigla nag announce dapat daw bumalik ako dun sa previous station ko to take the train na pupunta dun sa office ko. So balik na naman ako. (Sa kalagitnaan ng pag-iintay na to, nalaman ko na tumapon na pala ang kape ko sa bag ko. At natapunan ang mga scrap mags ko sa bag ko. At syempre dahil napaka swerte ko sa araw na to, ung bago pa ang nabasa at hindi ang luma. Oh di ba ang saya talaga!)

Eto na, nakasakay na ng train. 8:25 at bus stop. Okay! abot pa sa 9am. PUTTTEEEEK! tama ba na mamiss ko ang aking bus stop. At dahil bago ako sa lugar, di ko pa agad napansin na lumampas na ako. At ng mapansin ko na lampas na ako, e nd ko na alam kung nasang lupalop ako ng mundo. So, dun na ko sa interchange ulit napababa. So antay na naman ng bus pabalik.

So finally, nakarating na ako sa kanto ng office ko. E mga 400m pa na lakad, tama bang biglang umambon. Susmio, kada step ko nagdadasal ako, "lord please, don't let it rain. onti na lang, i am almost there."

So, buti naman ambon lang. Pero hagas na hagas na ako. Sukat ba naman tatlong oras na ang byahe ko, kung galing ako ng manila e aba 2 hours na lang nasa baguio na ako!

Eto pinaka the best of the rest, pagdating ko sa office, ahuhuhu! kuhanan ng ID pic! waaaaaaahhh!

Oh well, souvenir na lang ng aking one fine day. A sweet reminder of my not so lucky day.

**In fairness, maganda pa rin kuha ko sa ID. (mwahaha, magbuhat ba ng sariling bangko.**

The End.